سنیا اے اج چھٹی اے مزدوراں دی
آکھن لگی پیو نوں دھی منظوراں دی
اَبّا جی! اَج چھٹی اسیں مناواں گے
اپنے سارے دکھ تے درد بھلاواں گے
ٹالھی تھَلے اپنی منجھی ڈھاواں گے
کٹھے رَج دوپہر نوں روٹی کھاواں گے
اپنے ہتھیں چاء دا کپ پلاواں گی
ہولی ہولی پکھی جھول سلاواں گی
لوڈھے ویلے سَوں کے جد اٹھ جاوو گے
دھیئے دھیئے کہہ کے کول بلاوو گے
اَبّا جی! میں نَسّی نَسّی آواں گی
چَجّروچوں پانی نال لیاواں گی
اَبّا جی! تے میرے سوہنے اَبّا جی
سُن کے گلاں کہندا اَبّا سن کُڑیئے
کم تے جا کے پیسے چار کماواں گا
آندا ہوئیا راشن نال لیاواں گا
ساڈے ویہڑے دُکھ دی تیز ہنیری اے
پیسے، پیسے دی اَج لوڑ ودھیری اے
دھیئے! کل نُوں ڈولی تینوں پانا اے
تھوڑا تھوڑا کر کے داج بنانا اے
ضد نہ کر تے کم تے مینوں جاون دے
جا کے کِتے دیہاڑی مینوں لاون دے
واہوا اوکھے ہو گئے دِن غریباں دے
کم وی اَجکل لبھدے نال نصیباں دے
سمجھدار ایں تینوں کی سمجھانا اے
دھیئے ڈاڈا اوکھا داج بنانا ہے
ساڈے ورگے بے بس تے مجبوراں دی
دھیئے چھٹی ہندی نہیں مزدوراں دی
دھیئے چھٹی ہندی نہیں مزدوراں دی
(احمد نعیم ارشدؔ )