من وچ اپنے ہرکھ لگاکے
گل وچ بھکھ گلوکڑی پاکے
لبھ جاوے تے صبح سویرے
رُکھی سُکی بُرکی کھا کے
نیش تے بگے پیلے چہرے
نرنے مونہیں چُپ چُپا کے
روز سویرے مُونہہ ہَنیرے
آئبہندے نیں آساں لاکے
بہندے ہن سڑکاں دے کنڈھے
تیسیاں‘ کانڈیاں‘ برش سجا کے
شامیں جان گے سکھنے ہتھیں
سراں چ مٹی گھٹا پا کے
گھریں اڈیکاں لگیاں جاذب
بٹ بٹ ویکھن سارے آکے